Edoardo ZUCCATO

.
.
Dopu Pentecost

.
.
" cut una cresta da fögh in sül có
cantéum cumé di gall in dul pulé;
parléum e ogni parola l’ea l’umbrìa
d’un su scundüü dadrê.
.
hinn ciucch, didean i gent, hinn in gaìna :
parlan ’me ’l vent, ca ’l passa e sa capìss
in da par tütt ’sa l’é drê dì ; pö i tàsan
e i cantan cul có pizz.
.
Ogni lengua l’é ’na födra da fögh
pa’ anima, ca la quèta e la tóca;
e bastémm o preghier, l’é qué a lüs
in dul ciel daa bóca. "
.
.
.

.
.
.
" incù una crista di focu in capu
cantàiami com’è ghjaddi ;
parlàiami è ugni parola era l’umbra
d’un soli ascosu à daretu.
.
sò zuffi, dicìani, sò briachi :
pàrlani com’è u ventu, chì passa è si capisci
dapartuttu ciò ch’iddu dici ; po chetani
è càntani a testa imfiammata.
.
ugni lingua hè una falza di focu
pà l’ànima, l’ammanta, a tocca
è ghjastimma o prighera quista luci
da a bucca, u celi."

.
.
.
.

in --- I Bosch di Celti --- ed. Sartorio --- 2008
.
.
.

trad. Stefanu Cesari
.
.
.

technorati tags: